Fyrsta ferðalagið til útlanda:
Þá var ég líklega 12 eða 13 ára, snemma á 6. áratug síðustu aldar. Þetta var fjölskylduferð, pabbi, mamma, litla systir, amma og móðurbróðir. Ferðin var rækilega dókumenteruð í kvikmyndinni „Fjölskylda á ferðalagi“, sem ég tók á nýja 8 mm vél og var framleidd af fyrirtæki mínu Vogafilm. Við fórum til Kaupmannahafnar með millilendingu í Glasgow og síðan stuttlega til Málmeyjar og Osló. Eins og gefur að skilja var ferðin mikil upplifun en ef marka má heimildamyndina þótti mér einna merkilegast þegar pabbi hitti gamlan skólabróður sinn í Tívolí, Bessa Bjarnason leikara sem ég hélt mikið upp á, þegar ég sá í fyrsta skipti síðhærðan hippa í Málmey, og svo Vigelandgarðurinn í Osló.
Best heppnaða utanlandsferðin:
Þessi er erfið en ætli ég verði ekki að nefna ferð með bandarískum vini mínum til New Orleans árið 1997. Ég hef óskaplega gaman af lifandi blús- og rokktónlist og komst þarna í feitan bita, var flesta daga, kvöld og nætur í gamla „franska hverfinu“ og rölti á milli búlla og tónleikastaða undir leiðsögn heimakonu sem þekkti alla króka og kima músíklífsins í New Orleans. Meðal þeirra sem ég sá voru lifandi goðsagnir á borð við Motowndrottningarnar Martha and the Vandellas um borð í fljótabát og tónleikar með The Isley Brothers, en ekki eru síður eftirminnileg gigg með lókalliði sem ég hafði aldrei áður heyrt af. Ekki veit ég hvernig stemmningin er núna í New Orleans en á þessum tíma var hún unaðsleg. Ég er nýkominn úr samskonar músíkpílagrímsferð til San Fransisco sem hefur lengi verið á dagskrá. Sú borg klikkaði ekki heldur.
Verst heppnaða utanlandsferðin:
Rúm vika í Napólí fyrir nokkrum árum. Ýmsar fallegar byggingar en subbuskapurinn, eymdin og áreitið voru yfirgengileg. Þegar við fórum leið okkur eins og við værum að sleppa úr fangelsi. Af samtölum við nokkra heimamenn mátti ráða að þeim leið einmitt eins og þeir væru fangar, ekki síst mafíunnar.
Besta máltíðin í útlöndum:
Get ekki neglt hana niður, enda ekki mikill matarspekúlant. Hún hlýtur þó að hafa verið í Frakklandi, kannski í Arles.
Tek alltaf með mér í ferðalagið:
Eitthvað gott að lesa og svo litla ferðaútvarpið mitt. Hef voða gaman af að skanna hvað er í útvarpinu á hverjum stað.
Draumafríið:
Á ekki marga drauma eftir í þeim efnum. Mér finnst best að vera í Berlín núorðið. En mig langar þó í músíkpílagrímsferð til Chicago áður en yfir lýkur.
Myndir: Forlagið
