Hann tekst á loft um leið og hann lendir í New York, er á leiðinni til Porto og segir að allir staðir hafi eitthvað við sig. Hallgrímur Helgason gaf nýverið út ljóðabókina Lukka og nýja þýðingu á Óþello en hér deilir hér nokkrum sögum af ferðalögum sínum.
Fyrsta ferðalagið til útlanda
Fyrstu endurminningarnar mínar eru frá Strandvejen, Skovshoved, í Kaupmannahöfn þar sem familían bjó í eitt ár, en fyrsta raunverulega utanlandsferðin var ekki farin fyrr en á þrettánda aldursári þegar ég dvaldi 3 vikur hjá frændfólki í New York sumarið 1972. Ég skrifaði aðeins um þessa dvöl í bókinni Sjóveikur í München, en þessir dagar í Ameríku höfðu varanleg áhrif á sálina. Heit rakalyktin sem mætti mér við lendingu er ennþá ein af mestu upplifunum lífsins.
Best heppnaða utanlandsferðin
Við Agla fórum til Kóreu 2010, þar sem mér var boðið á bókmenntahátíð. Asía er auðvitað annar heimur og þetta var stórkostlegt ævintýri, allt frá smáum veitingastöðum í Seoul til gistingar í miðaldaþorpi á landsbyggðinni þar sem sofið var á heitu gólfi, en hitinn er leiddur frá stónni í eldhúsinu með ævafornu lagnakerfi. Andstæðurnar voru miklar þarna. Einn daginn heimsóttum við aldagamalt Búddahof yfirfullt af fólki, og síðustu dagana vorum við á vikugömlu hóteli í tveggja mánaða gömlu hverfi þar sem allt var glænýtt og óraunverulegt en á einhvern hátt ótrúlega heillandi.
Tek alltaf með mér í ferðalagið
Bækur, og nú heyrnartól fyrir hljóðbækurnar í flugvélinni og lestunum. Maður er nánast hættur að horfa á bíómyndir auk þess sem úrvalið er sérlega slakt orðið hjá Icelandair.
Ég ætla aldrei aftur til
Allir staðir hafa eitthvað við sig og geta sagt og kennt manni eitthvað.
Eftirminnilegasta máltíðin í útlöndum
16 rétta lúxusmáltíð í boði borgarstjórans í Saint Etienne fyrir mig, Steinunni Sigurðardóttur og menntamálaráðherra Illuga Gunnarsson, daginn fyrir leikinn gegn Portúgal á EM í sumar. Við Steinunn höfðum fyrr um daginn lesið upp í bókabúð á vegum ráðuneytisins og kvöldverðarboðið var haldið á einhverjum ægilegum „almost-Michelin“ stað – hver réttur var eins og skúlptúr og bragðið eftir því. Í miðjum tólfta rétti var maður þó farinn að leiða hugann að hnignun og úrkynjun Vesturlanda. Eg gat ekkert borðað í nokkra daga á eftir.
Það kjánalegasta sem ég hef gert sem ferðamaður
Að spyrja í Tromsö hvort róninn sem lá í götunni væri Sami. Svarið kom frá gædinum mínum, ungum efnispilti: „Nei, ég er Sami.“
Minnistæðasta hótelið sem ég hef búið á
Andels hótel í Lodz, Póllandi sumarið 2015. Agla fann þetta á netinu, glæný hugsun í hótelrekstri. Uppgerð gömul textílverksmiðja. Lúxus á pólsku verði. Ef þið viljið fá mikið fyrir peninginn farið þá til Póllands.
Uppáhalds áfangastaðurinn minn er
New York. Ég tekst á loft um leið og ég lendi.
Með hverju mælir þú í New York?
Að keyra yfir Brooklyn Bridge í gulum leigubíl og horfa á Manhattan skyline með „Are You Going With Me?“ með Pat Metheny á fullu blasti í útvarpsþættinum The Quiet Storm á WBLS útvarpsstöðinni þegar hún var og hét.
Þangað er ferðinni heitið næst
Porto í Portúgal. Aldrei komið þangað.
Minnistæðasta ferðalagið um Ísland
Þegar ég fór tvítugur „gangandi“ til Ísafjarðar. Uppfullur af Þórbergs-aðdáun og landsbyggðarrómantík ákvað ég að taka rútuna í Bjarkalund og ganga þaðan á Ísafjörð þar sem ég átti að vera mættur í brúarvinnu viku síðar. Skæddur glænýjum hermannaskóm úr Vinnufatabúðinni lagði ég af stað í blíðskaparveðri og gekk fyrir Þorskafjörð, þáði kaffisopa hjá einbúa í Múla og yndislegan kvöldverð hjá góðri konu í Djúpadal í Djúpafirði og kvöldkaffi hjá aldraðri frú á Hofsstöðum í Gufufirði. Ég gekk 50 km fyrsta daginn og fékk að gista á teppalögðu stofugólfi á Skálanesi. Daginn eftir komst ég hinsvegar ekki nema 200 metra fyrir hælsærum í glænýjum skónum. Sem betur fer fékk ég far í Flókalund og þaðan yfir á Hrafnseyri þar sem ég dvaldi í góðu yfirlæti hjá nafna mínum Sveinssyni, sem ég hélt síðan góðu sambandi við. Gekk síðan yfir í Dýrafjörð og áfram til Ísafjarðar. Þekki því Vestfirði nokkuð vel.
