Meðal þess sem Bandaríkjamenn upplifðu í upphafi Covid-19 var að mörg hótel þrifu aðeins herbergi við brottför gesta. Ekki var farið inn á herbergi á meðan á dvölinni stóð en þau þrifin þegar gestirnir voru farnir – og herbergin voru jafnvel látin standa auð í sólarhring áður en næstu gestum var hleypt inn. Svo kom auðvitað að því í faraldrinum að hótelunum var hreinlega lokað.
The New York Times segir frá því að nú þegar ferðalög séu hafin að nýju og búist sé við að nýtingarhlutfall á hótelum í Bandaríkjunum verði 64 prósent á þessu ári – aðeins tveimur prósentum undir því sem var fyrir faraldurinn – virðist dagleg herbergjaþrif ekki vera sjálfgefin frekar en fimm daga vinnuvika og prentaðir matseðlar á veitingahúsum. Heimurinn breyttist með Covid-19.
Nú er svo komið að gestir á hótelum sem tilheyra keðjum á borð við Hilton, Marriot og Sheraton þurfa að biðja sérstaklega um það fyrirfram ef þeir vilja láta þrífa herbergi sín daglega á meðan dvöl stendur. Nú er sjaldgæft að þurrkað sé af og skipt um sængurver hjá gestum sem gista aðeins eina eða fáar nætur. Marriot sem er með 30 hótelkeðjur undir sínum væng og meira en átta þúsund hótel í 139 löndum kynnti þessa nýju háttu fyrir fjárfestum í síðasta mánuði. Nú þarf fólk að borga meira vilji það fá þjónustu sem áður þótti sjálfsögð. Aðeins á dýrustu hótelunum, eins og á Ritz-Carlton, verður ekki rukkað sérstaklega fyrir þessi daglegu þrif. Gestir borga líklega nóg samt fyrir herbergin. Í næsta flokki fyrir neðan verður áfram innifalið að lagað sé til á herbergjum. Það á við um hótel eins og á Sheraton og Le Méridien. Á ódýrari hótelunum þarf að borga sérstaklega fyrir það ef gestir vilja skipt sé á rúmum og herbergi þrifið. Hilton-keðjan ætlar að feta svipaða slóð – bjóða gestum að velja hversu mikið eigi að þrífa hjá þeim og borga í samræmi við þjónustustigið.
Þetta er svo sem ekkert nýtt. Um árabil hefur hótelgestum verið bent á að með því að hengja upp handklæði eftir sturtuna sé verið að hlífa náttúrunni við mengandi þvottaefnum og eitthvað hefur verið um það að gestum standi til boða að fá afslátt af mat og drykk ef þeir sætta sig á móti við minni herbergisþrif. Það sem skýrir þessa þróun er vaxandi kostnaður, skortur á starfsfólki, vaknandi umhverfisvitund – en líka það að stöðugt fleiri gestir vilja bara fá að vera ótruflaðir með sitt dót á hótelherberginu.
The New York Times hefur eftir Chekitan Dev, prófessor í hótelstjórnun við Cornell-háskóla, að þessar breytingar séu merki um fráhvarf frá verkefnadrifinni nálgun þegar farið var í verkin í fyrirfram ákveðinni rútínu yfir í það að mæta betur þörfum gestanna sjálfra – þjónustan sé mótuð af óskum þeirra. Með þessu móti megi fækka kvörtunum, auka ánægju og lækka kostnað. Þetta ætti að geta verið í allra þágu: þau sem vilji mikil þrif geti óskað þess, hinir sem vilji fá að vera í friði verði ekki truflaðir. Prófessorinn segir allt eins líklegt að í framtíðinni bjóðist að kaupa gistingu á herbergjum sem verði bara alls ekki þrifin á meðan dvalið er í þeim.
Augljóslega fellur fólki misvel við þessa nýju hætti, það kann því illa að þurfa að fara í lobbíið og biðja um klósettpappír eða að þrifið sé upp það sem sullað var niður, ruslakörfur tæmdar og hvað annað sem mætti nefna. Þá eru verkalýðsfélög hótelþerna og þeirra sem annast þrif á hótelum allt annað en sátt við þessa þróun, segja þetta árás á störfin. Ef dagleg þrif á hótelherbergjum heyrðu sögunni til myndu 39 prósent starfa hótelþerna í Bandaríkjunum hverfa og launatekjur upp á 5 milljarða dollara á ári hverfa. Verkalýðsfélög í mörgum borgum vestra beita nú afli sínu til að koma í veg fyrir að viðhalda daglegum herbergjaþrifum og hafa borgaryfirvöld víða fallist á þau sjónarmið og reyna að setja hótelum þær reglur að hverfa ekki frá fyrri háttum.
Fórnarlömb í þessari viðleitni hótela vestanhafs til að draga úr kostnaði – og hugmynda gesta um að fá að vera í friði með sitt drasl og óumbúna rúm – eru fátækar hótelþernur sem treystu á þessi störf og gerðu sér vonir um þjórfé fyrir vel unnið verk.
